Son moitos os cargos electos da mal chamada «nova política» que repiten. Hai dous anos que caducou o duplo mandato e aí seguen quen xa sabemos, na procura dun novo mandato. Curiosamente (ou non tanto), sen establecer o vencello entre a sua perpetuación nas listas e a perda constante de votos.

O PP saca da chisteira outra medida estrela: de non haber orzamentos dous anos seguidos iríase a eleccións de xeito automático. Buscan botar a Sánchez a calquera prezo, mesmo modificando o marco institucional. Estamos ante unha dereita que ve o poder como propio e que pensa que se goberna a esquerda é por unha ilexítima casualidade (a moción de censura).

Ahir vaig anar un altre cop al No ho sé de l’Anna Vallohonesta. Un debat molt entretingut.

Señaló Paracelso que las drogas solo se distinguen de las medicinas y los venenos por la dosis. Entre el fentanilo como medicina y como droga solo media el poder. Un poder que China ha aprendido a manejar bien. Escribo en CTXT sobre la crisis provocada por el trumpismo y la crisis diplomática.

Retomo na Luzes o fio do “trumpismo ácido” sobre o que escrevia o outro dia para CTXT. Agora, neste artiguinho mais curto, embora algo mais denso a nível teórico, aponto alguns conceitos útis sobre os que ando a cavilar hai um tempo. Mais umha vez na linha do #materialismopsiquedélico

Entre 2011 y 2013 el régimen político español entró en su peor crisis desde 1978. Tras la crisis de financiera de 2008, la indignación ciudadana prorrumpió en las calles al grito de «¡no nos representan!». Las elecciones empezaron a repetirse, las mociones de censura a sucederse y los liderazgos se volvieron cada vez más efímeros. El sistema de partidos colpasó: las viejas alternancias bipartidistas entre progresistas y conservadores, atemperadas por los nacionalismos moderados catalán y vasco, se hicieron aritméticamente inviables.

Este cambio é prometedor non por nos liberar dunha dependencia tecnolóxica aínda por solventar, senón por abrir un punto de fuxida que está a tensionar unha fractura cada vez maior no semiocapital.

Al hilo de una clase sobre la idea de nación, llegamos, siguiendo el hilo de la resignificación histórica que apunta Liah Greenfeld, hasta el Black Nationalism de Malcolm X. A menudo sucede que vamos trabajando en torno a figuras como la suya sin un plan preconcebido, pero con una consistencia anómala. En este post recupero algunos materiales en torno a Malcolm X y su legado teórico.

A jornada de mobilizaçom do 13O pola vivenda foi um grande éxito. As respostas do Gobierno de España sorprendentes por reiterativas nas fórmulas esgotadas. No horizonte colhe máis força a idea de umha greve de alugueiros.

A coluna de esta semana na Revista Luzes vai adicada a umha metamorfose cultural que nos últimos tempos voltou a acadar importancia. Refiro-me ao tránsito que leva do hippie ao punk, dos cantautores à Movida. Umha nota com banda sonora de fondo: «quienes somos, de dónde venimos, a dónde vamos…»

A financiaçom singular para Catalunya reactivou a qüestom federal. O problema é que a via financieira à federalizaçom intensifica a crise autonómica mais do que federaliza. Desconcentrar primeiro o Estado fai-se inevitável. Minha coluna na revista Luzes.

Se é máis doado imaxinar a fin do mundo que a fin do capitalismo é porque o primeiro xa non existe como tal e o segundo aínda entra dentro do posíbel. Non é cuestión de rexenerar o mundo que perdemos, senón de criar un novo. A miña columna desta semana para o Luzes afástase da actualidade para facer unha reflexión de carácter máis filosófico.

En marcha el Globo, newsletter de la Revista Ulises. Tres números y el cuarto en camino. Noticias sobre el universo psiquedélico.

Para conferir un horizonte de sentido á vontade de liberaçom em tempos de baixa mobilización, compre entender a ciclicidade dos movimentos como umha política de fractais, feita de loitas grandes e pequenas. Aqui a coluna semanal na Revista Luzes.

Coluna do martes na Revista Luzes. Mais umha vez a actualidade leva-nos a cavilar sobre a fragilidade política do momento. Percorro tres indicadores do contexto pos-eleitoral: a crise de Sumar/Podemos, a difícil investidura de Illa e o fenómeno de umha terceira direita, Alvise.