Que teñen que ver a vella burguesía dos Rotschild ou Rockefeller e os megamillonarios de inmensas fortunas amasadas grazas aos poderosos algoritmos dun capitalismo informacional? A lóxica algorítima desta penúltima mutación tecnolóxica é o equivalente ao que foron no seu día o taller preindustrial, a fábrica fordista e a metrópole posfordista.

A demagoxia de Trump consiste en que a súa consigna encobre o xenocidio de milleiros e o desprazamento real de máis dun millón de gazatíes aos países colindantes. O alto ao fogo en Palestina agocha a emerxencia dunha autocracia global.

A día de hoxe, ano e medio despois do 23X segue sen haber xeito de tirar para adiante coa actividade parlamentar. Lonxe de responder a unha política de memoria (aínda tan deficitaria), apuntar á morte de Franco permite desprazar o epicentro político ao terreo simbólico. Novo artigo en Luzes

Chega 2025 e nom pinta nada bem. Mas nom só polo ascenso evidente da extrema direita necroliberal, embora polo desarme terrível que nom ofrece um contrapoder político à esquerda. Mais umha vez temos que lamentar o apotegma do 15M: ser de esquerdas é de direitas.

A execuçom de Brian Thompson por Luigi Mangione é um primeiro gesto de resposta, individual e desesperada, à ruptura unilateral do contrato social imposta polas élites necroliberais desde 2008 e 2020. A minha análise para a Revista Luzes.

Despois da Transición, tres ondas de mobilizacións deron continuidade ao labor democratizador readaptando a política contenciosa ao novo contexto de dereitos e liberadades constitucionais. Semella que este 2024 marca un punto de inflexión que fai albiscar unha IV onda.

Publico esta semana um artigo na Revista Luzes para falar de um negacionismo outro, moito máis discreto que o trumpista, embora tanto mais perigoso pois a miúdo adoita as formas de um discurso crítico.

Preguntado por mi concepto de ecofascismo, aprovecho la ocasión para volver sobre las reflexiones que me llevaron hace un tiempo a escribir para CTXT el artículo «Necroliberalismo». Sin pretender ser otra cosa que una entrada en este mismo blog, aquí quedan mis reflexiones en caliente.

Nom podia ser de um outro jeito. Escrevo na Revista Luzes sobre o caso Errejón (tambem eu!). Mas nom tanto desde o feminismo, que vem a ser aquí umha “presência espectral”, embora desde umha análise atenta a xenealoxía do caso e o problema político que sugire.

Logo de tanta contenda eleitoral, chega o momento de reajustar as maquinárias de partido. Na coluna de esta semana na Luzes escrevo sobre a tanda de procesos assembleários que terám lugar até o Nadal e dos que resultarám em grande medida as estratégias de esta legislatura que nunca acaba de começar.

Os resultados electorais confirman a tendencia ascendente e sostida da AfD desde a primavera. Desde o sorpasso nas enquisas ao SPD, a extrema dereita disputa agora aos democristiáns un liderado bipartidista.

Hai anos que asistimos a un verdadeiro asalto á contracultura ligado ao ascenso da corrente de extrema dereita. Esta dereita que se di «alternativa» non é máis ca o reverso reaccionario desprazado cara ao ecofascismo.

Cuarenta años después, la constitución material del neoliberalismo sitúa a Alemania (y Europa) en el horizonte de una autocracia ecofascista. Escribo en CTXT sobre el ascenso de la extrema derecha en Alemania.

Este verao foron aprobadas unha serie de incorporacións e modificacións nas listas que se empregan na clasificación das drogas. Sanidade optou por non abrir o melón e actualizar sen máis a lista da esmorecente «Guerra contra as Drogas». Mágoa de oportunidade para entrar a fondo no que vai ser un debate decisivo da sociedade por vir.

Se todo o mundo sabía que o Procés rematara, agora foi o propio pobo do Procés o que finou, pero o mérito socialista é ante todo un demérito alleo, responsabilidade das direccións dos actores que teiman nos seus erros.