Curs de Teoria Política pel Grau en Ciències Polítiques a l’Universitat de Barcelona. Un viatge en el temps analitzant les diferents teoritzacions de la política des dels seus origens a la Atenas democràtica fins els inicis del món contemporani

Hai anos que asistimos a un verdadeiro asalto á contracultura ligado ao ascenso da corrente de extrema dereita. Esta dereita que se di «alternativa» non é máis ca o reverso reaccionario desprazado cara ao ecofascismo.

Cuarenta años después, la constitución material del neoliberalismo sitúa a Alemania (y Europa) en el horizonte de una autocracia ecofascista. Escribo en CTXT sobre el ascenso de la extrema derecha en Alemania.

Se é máis doado imaxinar a fin do mundo que a fin do capitalismo é porque o primeiro xa non existe como tal e o segundo aínda entra dentro do posíbel. Non é cuestión de rexenerar o mundo que perdemos, senón de criar un novo. A miña columna desta semana para o Luzes afástase da actualidade para facer unha reflexión de carácter máis filosófico.

Este verao foron aprobadas unha serie de incorporacións e modificacións nas listas que se empregan na clasificación das drogas. Sanidade optou por non abrir o melón e actualizar sen máis a lista da esmorecente «Guerra contra as Drogas». Mágoa de oportunidade para entrar a fondo no que vai ser un debate decisivo da sociedade por vir.

En marcha el Globo, newsletter de la Revista Ulises. Tres números y el cuarto en camino. Noticias sobre el universo psiquedélico.

Se todo o mundo sabía que o Procés rematara, agora foi o propio pobo do Procés o que finou, pero o mérito socialista é ante todo un demérito alleo, responsabilidade das direccións dos actores que teiman nos seus erros.

Para conferir un horizonte de sentido á vontade de liberaçom em tempos de baixa mobilización, compre entender a ciclicidade dos movimentos como umha política de fractais, feita de loitas grandes e pequenas. Aqui a coluna semanal na Revista Luzes.

Este artigo tinha que sair a semana passada, mais por um erro de coordinaçom quedou para esta. Reflexionava em quente sobre a ruptura dos governos de coaligaçom entre PP e Vox ao abeiro da conjunctura do momento.

Na minha coluna semanal do Luzes escrevo esta semana umhas cavilaçons sobre a melhora, mais aparente que real das forças do centro-esqueda logo dos últimos procesos eleitorais.

O necroliberalismo emerxe como paradigma no que confluén co posfascismo as variantes liberais (clásica, ordoliberal e neoliberal); un paradigma para o que a vida xa non é responsabilidade do soberano porque manda a heteronomía do mercado.

O berro «¡Viva la Libertad, carajo!» de Milei resoa estes días nas dereitas e axita o discurso da contenda política. Nos últimos tempos, de feito, estase a intensificar un vello debate arredor do seu significado. Que quere dicir «liberdade»? Que implicacións ten o seu significado para a contenda democrática? Poden forzas autoritarias apropiarse sen máis dun concepto tan fundamental para as loitas sociais?

Simple Política ha dedicado su último episodio a fiasco electoral de Sumar en 2024 que ha puesto fin al liderazgo de Díaz. Los muy cafeteros podéis encontrar mi aporte en forma de píldora de opinión o bien a continuación en formato escrito.

Coluna do martes na Revista Luzes. Mais umha vez a actualidade leva-nos a cavilar sobre a fragilidade política do momento. Percorro tres indicadores do contexto pos-eleitoral: a crise de Sumar/Podemos, a difícil investidura de Illa e o fenómeno de umha terceira direita, Alvise.

L’altre dia vaig tenir una conversa fenomenal amb la Gemma Aguilera del Tot BCN sobre la moguda política actual, les possibilitats de formar governs i un munt de coses més. Les idees més destacades queden recollides junt amb les del Rafa López i el Gabriel Colomé.