El #TrumpismoÁcido está librando ya su batalla en el seno del neoliberalismo estadounidense. Y aunque aquí nuestra derecha sigue anclada en el punitivismo, cualquier día salta la sorpresa. En el número de la revista Cáñamo de este mayo exploro la cuestión: ¿es posible una derecha lisérgica a la española?

Inspirándose no 15-M, as organizacións prometían primarias abertas, con garantías e sen inxerencias; limitación de cargos e mandatos; topes salariais, doazóns e trasparencia; mecanismos para o rendemento de contas, a non profesionalización da política… Por que foi abandonado todo aquilo?

Retomo el concepto de desconcentración para el Catalunya Plural. En esta ocasión aplicado al análisis de la realidad catalana. La pregunta de fondo: ¿Hasta dónde es sostenible un modelo territorial macrocefálico basado en una concentración constante de recursos en Barcelona?

Levamos a Trump incrustado nos miolos. É o Big Brother Trump. De pouco serve loitar contra este hexemón alucinado desde unha posición de denuncia exterior e frontal. Criticalo por inxusto é sinalárselle coma vítima propiciatoria. E, porén, desde hai unhas semanas, unha resistencia interior medra nos EE.UU.

Retomo na Luzes o fio do “trumpismo ácido” sobre o que escrevia o outro dia para CTXT. Agora, neste artiguinho mais curto, embora algo mais denso a nível teórico, aponto alguns conceitos útis sobre os que ando a cavilar hai um tempo. Mais umha vez na linha do #materialismopsiquedélico

La segunda elección de Trump ha cambiado de manera sustantiva la composición técnica de clase sobre la que se sostiene. La incorporación de las élites de Silicon Valley a favor de los psiquedélicos muestra un nuevo régimen de consumos que es en sí todo un campo de batalla. Publico hoy en CTXT.

Imaxinemos por un segundo que antes de normalizar a gobernanza da mentira da que fai uso Mazón, o pobo valenciano tivese a opción de recoller un número significativo de sinaturas e votar sobre a súa continuidade.

As eleccións federais na Alemaña do pasado domingo sinalan un ponto de inflexión para un sistema de partidos que viña funcionando desde 1949. Por vez primeira, desde a instauración da RFA o bipartidismo entre socialdemócratas do SPD y democristians da CDU/CSU cede paso a unha nova alternancia posíbel. O meu quincenal para Luzes.

Que teñen que ver a vella burguesía dos Rotschild ou Rockefeller e os megamillonarios de inmensas fortunas amasadas grazas aos poderosos algoritmos dun capitalismo informacional? A lóxica algorítima desta penúltima mutación tecnolóxica é o equivalente ao que foron no seu día o taller preindustrial, a fábrica fordista e a metrópole posfordista.

A demagoxia de Trump consiste en que a súa consigna encobre o xenocidio de milleiros e o desprazamento real de máis dun millón de gazatíes aos países colindantes. O alto ao fogo en Palestina agocha a emerxencia dunha autocracia global.

A día de hoxe, ano e medio despois do 23X segue sen haber xeito de tirar para adiante coa actividade parlamentar. Lonxe de responder a unha política de memoria (aínda tan deficitaria), apuntar á morte de Franco permite desprazar o epicentro político ao terreo simbólico. Novo artigo en Luzes

Chega 2025 e nom pinta nada bem. Mas nom só polo ascenso evidente da extrema direita necroliberal, embora polo desarme terrível que nom ofrece um contrapoder político à esquerda. Mais umha vez temos que lamentar o apotegma do 15M: ser de esquerdas é de direitas.

A execuçom de Brian Thompson por Luigi Mangione é um primeiro gesto de resposta, individual e desesperada, à ruptura unilateral do contrato social imposta polas élites necroliberais desde 2008 e 2020. A minha análise para a Revista Luzes.

Despois da Transición, tres ondas de mobilizacións deron continuidade ao labor democratizador readaptando a política contenciosa ao novo contexto de dereitos e liberadades constitucionais. Semella que este 2024 marca un punto de inflexión que fai albiscar unha IV onda.

Publico esta semana um artigo na Revista Luzes para falar de um negacionismo outro, moito máis discreto que o trumpista, embora tanto mais perigoso pois a miúdo adoita as formas de um discurso crítico.