La segunda elección de Trump ha cambiado de manera sustantiva la composición técnica de clase sobre la que se sostiene. La incorporación de las élites de Silicon Valley a favor de los psiquedélicos muestra un nuevo régimen de consumos que es en sí todo un campo de batalla. Publico hoy en CTXT.

Imaxinemos por un segundo que antes de normalizar a gobernanza da mentira da que fai uso Mazón, o pobo valenciano tivese a opción de recoller un número significativo de sinaturas e votar sobre a súa continuidade.

Entre 2011 y 2013 el régimen político español entró en su peor crisis desde 1978. Tras la crisis de financiera de 2008, la indignación ciudadana prorrumpió en las calles al grito de «¡no nos representan!». Las elecciones empezaron a repetirse, las mociones de censura a sucederse y los liderazgos se volvieron cada vez más efímeros. El sistema de partidos colpasó: las viejas alternancias bipartidistas entre progresistas y conservadores, atemperadas por los nacionalismos moderados catalán y vasco, se hicieron aritméticamente inviables.

As eleccións federais na Alemaña do pasado domingo sinalan un ponto de inflexión para un sistema de partidos que viña funcionando desde 1949. Por vez primeira, desde a instauración da RFA o bipartidismo entre socialdemócratas do SPD y democristians da CDU/CSU cede paso a unha nova alternancia posíbel. O meu quincenal para Luzes.

Ya está disponible en la web de la editorial Caja Negra el programa de las jornadas Deseos futuros entorno a la figura de Mark Fisher y su propuesta de Acid Communism.

Que teñen que ver a vella burguesía dos Rotschild ou Rockefeller e os megamillonarios de inmensas fortunas amasadas grazas aos poderosos algoritmos dun capitalismo informacional? A lóxica algorítima desta penúltima mutación tecnolóxica é o equivalente ao que foron no seu día o taller preindustrial, a fábrica fordista e a metrópole posfordista.

A demagoxia de Trump consiste en que a súa consigna encobre o xenocidio de milleiros e o desprazamento real de máis dun millón de gazatíes aos países colindantes. O alto ao fogo en Palestina agocha a emerxencia dunha autocracia global.

A día de hoxe, ano e medio despois do 23X segue sen haber xeito de tirar para adiante coa actividade parlamentar. Lonxe de responder a unha política de memoria (aínda tan deficitaria), apuntar á morte de Franco permite desprazar o epicentro político ao terreo simbólico. Novo artigo en Luzes

Chega 2025 e nom pinta nada bem. Mas nom só polo ascenso evidente da extrema direita necroliberal, embora polo desarme terrível que nom ofrece um contrapoder político à esquerda. Mais umha vez temos que lamentar o apotegma do 15M: ser de esquerdas é de direitas.

A execuçom de Brian Thompson por Luigi Mangione é um primeiro gesto de resposta, individual e desesperada, à ruptura unilateral do contrato social imposta polas élites necroliberais desde 2008 e 2020. A minha análise para a Revista Luzes.

Despois da Transición, tres ondas de mobilizacións deron continuidade ao labor democratizador readaptando a política contenciosa ao novo contexto de dereitos e liberadades constitucionais. Semella que este 2024 marca un punto de inflexión que fai albiscar unha IV onda.

Este cambio é prometedor non por nos liberar dunha dependencia tecnolóxica aínda por solventar, senón por abrir un punto de fuxida que está a tensionar unha fractura cada vez maior no semiocapital.

Publico esta semana um artigo na Revista Luzes para falar de um negacionismo outro, moito máis discreto que o trumpista, embora tanto mais perigoso pois a miúdo adoita as formas de um discurso crítico.

Preguntado por mi concepto de ecofascismo, aprovecho la ocasión para volver sobre las reflexiones que me llevaron hace un tiempo a escribir para CTXT el artículo «Necroliberalismo». Sin pretender ser otra cosa que una entrada en este mismo blog, aquí quedan mis reflexiones en caliente.

Nom podia ser de um outro jeito. Escrevo na Revista Luzes sobre o caso Errejón (tambem eu!). Mas nom tanto desde o feminismo, que vem a ser aquí umha “presência espectral”, embora desde umha análise atenta a xenealoxía do caso e o problema político que sugire.